14 maart 2004

Lieve vrienden,

Dank weer voor jullie toffe reacties, ook wat betreft mijn collega's en de psych. Deze keer geen reacties op concrete vragen van jullie, maar even een korte update met aanvullingen over de laatste ontwikkelingen.

Collega's: Afgelopen dinsdag had ik dus een overleg met mijn bazen. Zij vonden het nog steeds wel erg moeilijk, en wilden het liefst nog een tijdje wachten met het aan de collegae te vertellen. Ik heb gezegd dat ik het echt nu wilde vertellen, maar wel binnen O. wilde houden. Daar konden ze gelukkig mee akkoord gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Dinsdagavond nog heb ik mijn O.-collega's gemaild (7 mensen, incl. de 2 bazen en ikzelf). Ze hebben allemaal normaal tot bijzonder goed gereageerd! Dat had ik ook wel verwacht, maar het is toch fijn als je verwachtingen uitkomen :-)
Ook heb ik mijn collega's van Bureau A. die bij mij in hetzelfde pand zitten (6 mensen) woensdag een mailtje gedaan. We hebben nauw contact, en zij hebben zo mogelijk nog beter gereageerd: eigenlijk verbaasde het hen niet!

Hen [je bazen] die informatie op de websites laten lezen, is dat niet iets? Ik heb daar zelf i.i.g. veel aan gehad.

Ik heb die website-adressen inderdaad aan ze doorgegeven! En het maakt inderdaad veel duidelijk, maar toch moet bij hen het besef en het begrip langzaam doorsijpelen. Op dit moment projecteren ze hun eigen onzekerheid op mij. Maar gelukkig weet ik dat nu, zodat ik in de berekeningen kan meenemen.

Psych: Afgelopen vrijdag ben ik weer naar S., mijn maatschappelijk werker, geweest, en heb ik o.a. over het gesprek met de psych gesproken. Samen hebben we proberen te analyseren wat er gebeurd is en waar het fout is gegaan. Onze conclusie is dat we wrs. langs elkaar heen hebben gesproken. Zoals jullie ook al zeiden, ben ik snel, zowel in mijn proces, als in mijn denken. Ik ben enthousiast full speed het gesprek met de psych in gegaan, en ik had natuurlijk moeten beseffen dat niet elke onvoorbereide psych dat zomaar kan volgen. Dus als hij er het volgende gesprek niet over begint, moet ik zelf over het eerste gesprek beginnen. Als we eruit komen, kunnen we samen doorgaan en anders wil ik alsnog een andere psych.

Genderteam: Afgelopen donderdag belde het Genderteam trouwens om een afspraak te maken voor het invullen van een aantal vragenlijsten. Ik wist helemaal van niets, maar ze hebben het even kort uitgegeld. Het zijn vragenlijsten waarin ze kijken of je niet gek bent en of je basis stevig genoeg is om het proces aan te kunnen. De afspraak is op dinsdag 23 maart. In totaal duurt het 3 uur! Ik ben benieuwd!!

Ikzelf: Een andere ontwikkeling op dit moment is dat ik mijn lichaam steeds meer begin te voelen. Ik heb jullie verteld dat ik tot nu toe over het algemeen alleen mijn hoofd voelde, hoewel ik op goede dagen ook mijn armen voelde. Inmiddels voel ik het grootste deel van de tijd de bovenste helft van mijn lichaam (zo ongeveer tot iets onder mijn navel). Dat is natuurlijk een hele goede zaak! Maar helaas voor mij voelt het niet goed aan, wat natuurlijk niet verbazend is, maar wel heel vervelend. Het is een rare mengeling van verbazing ("he! dat lichaam is van mij!") en afkeer ("maar die onderdelen wil ik dus echt niet!"). De verhouding hiertussen hangt natuurlijk ontzettend van mijn stemming af. Over bepaalde delen kan ik op goede moment zelfs wel tevreden zijn! Maar dat gaat dan over iets onschuldigs als bijv. mijn handen, dus stel je er ook weer niet teveel bij voor. Jullie kunnen je voorstellen dat dit voelen veel energie kost, waardoor er dus weinig (in elk geval veel minder dan voorheen) overblijft voor andere dingen. Hier moet ik dus goed rekening mee houden als ik bijv. afspraken maak, want ik heb echt veel vrije tijd nodig. En dat ben ik niet gewend, en dat zuigt dus! :-(  Ik probeer me op zwakke momenten te bedenken dat het voor het goeie doel is, en dat het alleen maar beter kan worden. De glimpjes toekomst, die steeds vaker langs komen, maken heel veel goed!

Gisteren at X bij mij en we hadden het ook nog even over jou. Mij was het nl opgevallen dat zij heel makkelijk 'H.' en 'hij' zegt, terwijl ik me af en toe nog weleens 'vergis'. En ik vroeg me af hoelang dat gaat duren voor dat echt helemaal over is. X gaf als reactie dat het voor haar makkelijk is, omdat zij jou nog nooit heeft gezien en ook verder geen beeld heeft van jou, waardoor het makkelijker is om over jou te denken en praten als 'H.'. Ik had dat zelf nog nooit zo bekeken, maar hier zit wel wat in.

Ja, herkenbaar! R. kent stomtoevallig één van de jongens, die ik van de VM-mailinglijst ken. Ik heb hem leren kennen als jongen, maar heb hem nog nooit gezien en wist dus lange tijd niet dat hij ong. even ver in het proces is als ik (dus lichamelijk nog volop een meisje). R. kent hem nog als meisje en vergist zich dus ook nog steeds.
[Ik ben trouwens wel benieuwd wat X van me vond, want ze was ook op jouw feestje. Als jullie het er nog eens over hebben en ze zegt er wat over, ben ik wel nieuwsgierig!]

We hebben het ook nog over deze schizofrene situatie gehad. Het blijft lastig en wij kwamen ook niet echt tot een goede oplossing, het blijft gewoon lastig. Wel merk ik dat ik me ook steeds vaker verspreek, tot nu tot heeft dat nog geen vervelende gevolgen gehad, en ik blijf er ook opletten, maar het wordt wel steeds moeilijker. Ondanks m'n vergissingen H. / zij - H. / hij, wordt de mannelijke vorm steeds normaler.

Ik ben er zelf ook nog steeds niet over uit wat de beste manier is. Op dit moment denk ik gewoon: het loopt hoe het loopt. Als jullie je een keer vergissen, dan zij dat zo. Ik verwacht dat mensen eerder denken dat jij je vergist, dan dat ze iets zullen vermoeden van mijn transseksualiteit. Dus til er ook maar weer niet te zwaar aan. Maar ik kan op dit moment voor de buitenwereld nog niet om gaan. Ondanks dat jullie mij steeds jongensachtiger vinden worden (en ik dat zelf ook zo voel), wordt op straat echt nooit geaarzeld en ben ik altijd "mevrouw". Op het moment dat er mensen gaan twijfelen, kan ik geloofwaardig omgaan, maar eigenlijk niet eerder. Ik heb erover nagedacht om meer te gaan sporten, zodat het wat sneller gaat, maar ach... mij kennende... lijkt me dat niet echt een reeële oplossing!  :-)

Tot zover weer mijn reactie op jullie reacties. Het is onbedoeld weer een lange mail geworden, maar er was gewoon alweer veel te vertellen. Tot mails!

Groetjes,
H.