Het tweede Trans & Bloot Weekend van dit jaar was weer een indrukwekkend weekend. Met 10 deelnemers was het TBW voor transmannen, net als in 2015, goed bezocht. Nieuw deze keer waren drie internationale deelnemers: twee Belgen en een Brit. We kijken zeer tevreden terug op een intensief en zeer geslaagd weekend!

"Beste weekend dat ik tot nu toe tegenkwam. Het was de eerste keer dat ik niet teleurgesteld of boos thuiskwam."

Op vrijdagavond hebben we, zoals gebruikelijk, eerst kennis gemaakt. Dit voorstellen duurde wat langer dan gewoonlijk, omdat een groot deel tweetalig was. De Brit sprak geen Nederlands en niet alle Nederlandstaligen spraken vloeiend Engels. Dit was even wennen, maar iedereen was geduldig, zodat het een gezellige avond werd.

"Super hoe er rekening werd gehouden met iedereen! Met eten, taal, beperkingen, wensen, persoonlijkheden."

Zaterdagochtend wilden we na het ontbijt met een ontspanningsoefening beginnen, toen er boven onze zaal een muzikale voorspeelochtend was. Dat was wat te veel om goed bij te kunnen ontspannen, en daarom zijn we eerst begonnen met een gesprek. We hebben gesproken over wie je (al, of nog) vertelt over je trans-zijn en wie niet. En welke redenen we daarvoor hebben. En of je mening hierover in de loop der jaren veranderd is.

"Door de openheid en warmte van andere deelnemers en organisatoren vond ik alle thema's echt toegankelijk. Wat daarbij zeker een rol speelde, is dat er nergens druk werd opgelegd."

's Middags zijn we alsnog met de ontspanningsoefening begonnen. We hebben gelet op onze ademhaling. Daarna hebben we wat oefeningen gedaan om ons lichaam wakker te maken: kloppen en wrijven. En tot slot hebben we rondgelopen en elkaar begroet.

"Het rondlopen en elkaar gedag zeggen voelde gek, maar was wel goed om te beseffen dat ik mezelf mag laten zien en horen."

Daarna hebben we een creatieve workshop gedaan. De opdracht was om onze reis van waar we vandaag staan naar waar we willen staan, te tekenen. Iedereen kreeg een vel papier en er lagen kleurpotloden, stiften en pennen klaar. Aan het eind van de workshop hebben we onze tekeningen aan elkaar laten zien, en hebben we verteld wat er te zien was. De resultaten waren zonder uitzondering ontroerend en creatief!

"Het was voor mij nuttig om stil te staan bij de reis die ik heb gemaakt en waar ik naar toe wil en dit in beeld te brengen. Daardoor zag ik hoe ver ik eigenlijk al ben gekomen, in plaats van alleen te kijken naar wat ik verder nog wil bereiken."

Aan het einde van de middag was het tijd voor de workshop waar het TBW de naam aan dankt: “Uit de kleren!”. Aan het begin van deze workshop hebben we eerst nog even de gedragsregels doorgenomen. Daarna werd iedereen uitgenodigd om zoveel kledingstukken uit te trekken als voor diegene comfortabel is. Ondertussen hebben we enkele interessante stellingen besproken. Sommigen van ons gingen volledig uit de kleren, anderen zaten in hun ondergoed of hielden een t-shirt aan. Alles kwam voor, en alles was goed.

"Heel goed, ook om te zien hoe veilig het voelde in de groep. De sfeer was goed, en ieder leek zich op zijn gemak te voelen om stappen te zetten. Ik ben voor mijzelf ver gegaan."

Nieuw programma-onderdeel op de zaterdagavond was de “spontane show & tell”. We zijn in een kring bij elkaar gekomen en hebben verteld over wat we mooi aan onszelf vinden of waar we tevreden over zijn. Dat mag van alles zijn: je neus, je voeten, je borstkas, etc. Naarmate het gesprek vorderde, gingen er opnieuw de nodige kledingstukken uit. Dit onderdeel zal bij volgende TBW's zeker terugkomen!

De rest van de zaterdagavond was vrij. We hebben gezellig met elkaar zitten kletsen, sommigen binnen en anderen buiten op het terras.  

"De omgeving was erg mooi, en droeg bij aan de algehele veilige en gezellige sfeer. Het was echt ons eigen trans-paradijsje."

Zondagochtend hebben we met elkaar gesproken over genitaliën. Deze keer ging het niet over medische mogelijkheden, maar over hoe we onze genitaliën noemen. Welke namen kennen we ervoor? En welke namen vinden we passend? Er kwamen vele verschillende woorden langs, en zoals vaker hangt de voorkeur voor een bepaald woord af van je persoonlijke voorkeur. Er was redelijke concensus over “lul/pik” en “Mr. C”. Over “fallo/fallus” als het om medische zaken gaat. Creatieve ideeën waren “kater” (i.p.v. poesje), “mijn vriend” (voor broekvulling) en “ever ready” (voor blije broekvulling). Het was erg goed om hier met elkaar over te kunnen praten.

"Deze workshop vond ik erg goed, had dat van te voren niet verwacht. Denk dat met name de onderlinge herkenning over het benoemen van genitaliën, en dat eigenlijk geen enkel woord de lading dekt, mij heeft geholpen in mijn proces."

Bij de laatste workshop van het weekend hebben we onze persoonlijke ruimte verkend. Vervolgens hebben we deze ruimte ook leren afbakenen, zodat we krachtiger en zelfverzekerder in de wereld kunnen staan. Tot slot hebben we contact gemaakt met onze innerlijke krijger, onze persoonlijke krachtplek. Het beeld van de krijger sprak niet iedereen aan, toch vonden de meesten het een goede oefening.

"Ik vond het een beetje zweverig, maar het kwam wel aan. Ik voelde wel degelijk iets, en omdat je steeds benadrukte dat je het op je eigen manier kon doen en je eigen interpretatie eraan kon geven, lukte het ook om ervoor open te staan."

En toen was het alweer voorbij: tijd om in te pakken en naar huis te gaan. Het was een prachtig weekend, waarin ieder van ons nieuwe dingen heeft geleerd. Moe, maar voldaan zijn we allemaal weer naar huis gegaan.

"Bedankt voor een intensief, goed, leerzaam, grensverleggend, gezellig weekend."

Dit weekend is mede mogelijk gemaakt door bijdragen van:

Stichting Overal en PANN Fonds.